Pre više od 900 godina, između 12. i 13. veka, Bolonja je bila puna solitera, pa je važila za "Menhetn srednjeg veka".
Sve kule su bile napravljene od kamena, a bile su veoma visoke - najviša se uzdizala 97 metara u visinu.
Zanimljivo je da se ni danas ne zna zasigurno zašto su se u to doba gradile takve građevine. Jedna od teorija je da su najbogatije porodice želele da ih koriste u odbrambene svrhe tokom sukoba crkve i države što je bio period poznat kao Borba za investituru. U 13. veku su mnoge kule srušene dok su se druge vremenom same obrušile.
Danas ponosno stoji nekolicina njih, a dve su najpoznatije - radi se o tornju Asineli, visokom 97 metara i Garisendi od 48 metara visine koje su prepoznatljivi simboli grada. Turisti mogu ući u njih za manje od 10 evra, ali zato moraju da se popnu uz 498 stepenika kako bi uživali u divnom pogledu. Postojalo je i lokalno verovanje da onaj ko se popne na vrh neće završiti svoje studije.
Gradnja tornja od 60 metara u srednjovekovno doba nije bila nimalo lak zadatak, za poduhvat je bilo potrebno i do 10 godina rada.
Svaka kula je imala kvadratne temelje duboke između pet i deset metara, ojačane stubovima koji su bili nabijeni u zemlju i prekriveni šljunkom i krečom.
Osnova kule bila je napravljena od velikih blokova selenitnog kamena. Preostali zidovi postajali su postepeno tanji i lakši kako se struktura uzdizala, i bili su građeni u tzv. "a sacco" stilu: sa debelim unutrašnjim i tanjim spoljnim zidom, dok je prostor između njih bio ispunjen kamenjem i malterom.
Osim kula, u Bolonji i dalje postoje utvrđenja koja odgovaraju kapijama kakve su postojale u 12. veku. Veliki broj kula je tokom godina iskorišćen i u druge namene, od zatvora do prodavnica i stambenih zgrada.
Bilo kako bilo, tornjevi su ostali zaštitni znak Bolonje, a čak ih je pominjao i čuveni italijanski pesnik Dante u svom delu Božanstvena komedija.
Poslednje demoliranje se odigralo početkom 20. veka kada je postojao ambiciozan plan za restrukturiranje grada. Kule Artenisi i Rikadona su uništene 1917. godine.
Među kulama koje i danas stoje su Acogudi koja se naziva i Altabela (visoka 61 metar), Koronata (60m) i Skapi (39m).
Prvi istoričar koji je temeljno proučavao kule Bolonje je bio grog Đovani Gocadini, senator iz 19. veka koji se ozbiljno bavio istorijom ovog grada. Njegova istraživanja sugerišu da je u Bolonji postojalo oko 180 kula.
Međutim, nedavne studije kažu da je njihov broj bio između 80 i 100, a nisu ni sve postojale u isto vreme. O kojoj god brojki da se radi, sve je bilo krajnje impresivno za to vreme.
Danas u Bolonji živi više od milion ljudi. Najveći je grad regije Emilija-Romanja i centar automobilske proizvodnje uključujući Ferari i Maserati.
Bolonja je i dom najstarijeg univerziteta na svetu koji je osnovan 1088. godine.
(EUpravo zato/Express.co.uk)
