U Atini je studirala arheologiju i umetnost i kasnije radila kao predavačica u Američkoj školi klasičnih studija. Kretala se u visokim društvenim krugovima, ali njena mislija je bila da se posveti važnom i plemenitom cilju.
Na tom putu upoznaje i zaljubljuje se u srpskog diplomatu Slavka Grujića, a svojoj usvojenoj zemlji – Srbiji, posvetiće ceo život, zbog čega je američka štampa prozvala srpskom Jovankom Orleankom.
Tokom Prvog svetskog rata prikuplja veliku pomoć za Srbiju u vidu novca, hrane, odeće, poljoprivrednih mašina i medicinske opreme širom Amerike, Švajcarske i Velike Britanije.
Držala je brojna predavanja širom Sjedinjenih Američkih Država, na koje je dolazila američka elita. Njen istorijski vatreni govor 1912. godine na Univerzitetu Prinston, čiji je tadašnji predsednik bio Vudro Vilson (budući predsednik SAD i njen veliki prijatelj), sa pažnjom je slušalo 4000 studenata, koji su nesebično ponudili svoju pomoć Srbiji.
Najveći američki listovi su objavljivali njene intervjue o srpskom narodu, istoriji, običajima, narodnim pesmama i vojsci.
U vihoru Prvog svetskog rata osnovala je nekoliko fondova za pomoć našoj zemlji, zajedno sa poznatim naučnikom i profesorom Univerziteta Kolumbija, Mihajlom Pupinom, a po njegovom završetku, Mejbl i Slavko Grujić osnovali su Amerikanski dom za siročad u Selcu na Jadranu., gde su ratna siročad i deca iz siromašnih porodica dolazila na oporavak.
Na samom početku Drugog svetskog rata, nakon Slavkove smrti, Mejbl se vratila u svoju rodnu Ameriku.
Sva njena dokumenta i fotografije se danas nalaze u fondaciji Hamilton Fiš Armstronga, na Univerzitetu Prinston.
(EUpravo zato)
