U ovom gradu baš svi voze bicikl: Nekada je bio opasan bedemima, a danas je to zelena oaza

Zamislite grad u kome ima više bicikala nego stanovnika.

Biciklom se ide na posao ili u školu, obavljaju se neke osnovne usluge pa ga koriste i pošta, policija, taksi udruženja ili dostavljači hrane, a naravno služi i za razonodu.

Zahvaljujući Turističkoj organizaciji Nemačke, u to smo se i lično uverili - bicikli su zaista svuda! Biciklisti prolaze neprestano pored vas, toliko da morate da budete vrlo oprezni pri prelasku određenih staza ili ulica. Ukoliko nemate ovo prevozno sredstvo, ne morate da brinete, vrlo brzo ćete naći i punktove za iznajmljivanje kao i servise.

Jednostavno, nema dileme - ovo je grad posvećen biciklu, ali i ugodnom boravku u prirodi.

Zelena oaza Minstera

Promenada je definitivno zaštitni znak ovog nemačkog grada. Staza, praćena drvoredima kestena i lipe, prati istorijski centar gde su se nekada nalazili bedemi koji su služili za odbranu. Kako se naselje širilo, u 18. veku se odustalo od utvrđenja, a područje je pretvoreno u zeleni pojas, danas dugačak 4,5 kilometara. Danas promenadom možete prošetati, džogirati ili projuriti na biciklu.

Tu se nalaze i brojne klupice i travnate površine , dok njen kružni tok omogućava lak pristup obližnjim znamenitostima poput Principalmarkta, katedrale, Univerzitetske palate... Staza se ukršta i sa kanalima i manjim parkovima, kombinujući tako istoriju i prirodu.

Promenada ima ključnu ulogu u Minsterovoj posvećenosti održivosti i biciklističkoj kulturi. Godine 2004. je proglašen "Najboljim gradom za život na svetu" u kategoriji gradova sa 200.000 do 750.000 stanovnika.

Mračna prošlost Minstera

Uprkos živopisnoj atmosferi koja se može osetiti u Minsteru, grad je imao i mračne dane.

Kada je u 16. veku zavladala protestantska reformacija, pokret protiv pape i Katoličke crkve, tzv. anabaptisti su preuzeli vlast, ali su usput spalili sve knjige, osim Biblije, i uspostavili neku vrstu strahovlade koja je, doduše, trajala svega godinu dana.

Anabaptisti su grad proglasili Novim Jerusalimom, a njihov vođa, Jan Bokelson, krojač iz Lajdena, samoprozvao se "Kraljem Novog Siona“. Uveo je poligamiju, pa je mogao da se pohvali sa 16 žena.

Pobuna je trajala svega 18 meseci pre nego što je brutalno ugušena. Vođe pokreta su uhvaćene i surovo mučene, a pojedinci su bili zarobljeni u kavezima koji se i danas nalaze na fasadi katedrale Svetog Lamberta na centralnom gradskom trgu. 

Kuća mira

Međutim, posle te surove epizode, Minster je kasnije postao poznat po potpisivanju Vestfalskog mira 1648. godine kojim je okončan Tridesetogodišnji rat koji se vodio na teritoriji današnje Nemačke i Češke, u čemu su učestvovale najveće evropske sile. Iako je preovladavao verski sukob protestanata i katolika, rivalstvo Habzburga i drugih sila je zauzelo centralnu ulogu. Nemačka je iz rata izašla pokorena i rascepkana, dok je Francuska postala dominantna u Evropi.

Zbog toga je jedna od najvećih znamenitosti Gradska kuća tj. Kuća mira, a najstariji deo objekta je sagrađen u drugoj polovini 12. veka. Često je služila i kao sudnica.

U toj dvorani je 27. maja 1643. Minster proglašen neutralnim tokom mirovnih pregovora koji su na kraju doveli do Vestfalskog mira. Ovde se sastalo više od 150 izaslanika, a iako samo primirje nije potpisano u Gradskoj kući, Minster je ostao upamćen kao centar evropske diplomatije.

Na zidu dvorane, urađene u drvetu sa impozantnim duborezima, može se videti 37 portreta koji podsećaju na postizanje mira, poput cara Ferdinanda III, a za njim slede i tadašnji izaslanici Francuske, Španije, Švedske i Holandije.

Neverovatna obnova posle Drugog svetskog rata

Tokom savezničkog bombardovanja, 28. oktobra 1944, nekoliko bombi je pogodilo Gradsku kuću. Fasada je izgubila potporu i obrušila se na trg Principalmarkt. Samo su donji lukovi i dva prozora na prvom spratu ostali netaknuti.

Već na početku rata su delovi enterijera Kuće mira premešteni, uključujući duboreze, lustere i slike, pa su tako te dragocenosti spašene.

Po okončanju rata 1945. godine, nije bilo planova da se ponovo izgradi Gradska kuća. Novca nije bilo dovoljno, a prioritet su bili stambeni objekti. Kasnije je udruženje trgovaca pokrenulo inicijativu kojom je ova znamenitost mogla da bude podignuta bez finansijske pomoći gradskih vlasti. Konačno, 1958. zgrada je simbolično vraćena vlastima.

Danas, Minster ima ekonomiju zasnovanu na znanju i uslugama, sa oko osam univerziteta, brojnim organima javne uprave i drugim institucijama.

Grad je tokom Drugog svetskog rata bio teško bombardovan, ali je nakon rata obnovljen prema tradicionalnim urbanističkim modelima, a ne prema tada popularnim obrascima zasnovanim na automobilima i širenju predgrađa. Time je mogao da se razvija u skladu sa biciklom.

Da bi se radikalno unapredila bezbednost, program "Vizija nula" je uveo niz mera, poput širokih biciklističkih auto-puteva, mostova i tunela na raskrsnicama, smanjenih brzina za automobile i bolje vidljivosti biciklističkih ruta.

Strategija uključuje i pojačan saobraćajni nadzor i kazne, jer je glavni uzrok nesreća nepoštovanje prvenstva prolaza i saobraćajnih signala. U Nemačkoj se biciklizam promoviše koordinisano na lokalnom, regionalnom, pokrajinskom i nacionalnom nivou.

Najstariji studentski bar na svetu

Minster je dom najstarijeg studentskog bara na svetu koji i dalje radi. "Cavete", što na latinskom znači "Čuvajte se", služi pivo još od 1616. godine.

Smešten je u srednjovekovnom podrumu, a preživeo je ratove, revolucije i brojne mamurluke.

Skriveni Pikasov muzej

Sakriven u srcu grada, nalazi se Muzej grafike Pabla Pikasa, jedini na svetu posvećen isključivo njegovim grafičkim delima. Sa više od 800 litografija, ovo mesto je pravo blago njegovih manje poznatih, ali jednako briljantnih radova. Nalazi se u palati iz 18. veka.

Astronomski sat

U Minsterskoj katedrali se nalazi astronomski sat koji otkucava još od 1540. godine. Ali to nije običan sat već pravo čudo renesansnih inženjera. Osim što pokazuje vreme, on prati položaje sunca, meseca i planeta. Svakog dana u podne sat priređuje predstavu, sa drvenim figurama koje paradiraju. A ono što je najzanimljivije jeste da je sat projektovan da radi do 2071. godine.

(EUpravo zato)