Grad Beč subvencioniše preuređenje stanova i porodičnih kuća za Bečlije starije od 60 godina, koji se koriste kao stalno mesto stanovanja. Podsticaj obuhvata instalacije i građevinske radove koji olakšavaju stanovanje starijim osobama.
Konkretno, to su na primer, pristup bez prepreka, liftovi za stepenice, električni uređaji za otvaranje vrata ili u sanitarnim prostorijama povećanje prostora, tuševi sa ravnom podlogom, umivaonici koji se mogu koristiti iz sedećeg položaja, noseći zidovi za postavljanje rukohvata i sedišta za tuširanje, kao i termostatske armature.
"Adaptacija stambenog prostora prema sopstvenim potrebama ne bi smela da zavisi od finansijskih prepreka. Zbog toga Grad Beč podržava mere za prilagođavanje stambenog prostora za starija lica", izjavila je zamenica gradonačelnika i gradska većnica za stanovanje, Katrin Gal.
Za adaptaciju stambenog prostora za seniore Grad Beč isplaćuje iznos od 35 odsto ukupnih troškova (do 4.200 evra).
Prosečan iznos subvencije za takve izmene iznosi 3.041 evra. Najčešće se subvencionišu preuređenja u sanitarnim prostorijama (tuš sa ravnim podom, proširenja vrata, toalet sa rukohvatima) i ugradnja liftova za stepenište.
Beč je lider u Evropi kada je u pitanju socijalno stanovanje
Austrijska prestonica je inače poznata po tome što važi za jedan od najprikladnijih i najboljih gradova za život u Evropi, ali i svetu.
Ipak, kada se govori o politici stanovanja, Beč se tu ističe. Na primer, ovo je grad koji je lider u Evropi kada je u pitanju socijalno stanovanje.
Pre svega, istraživanje Deloitte-a pokazalo je da ljudi koji u Beču najme stanove u proseku plaćaju otprilike trećinu onog što izdvajaju podstanari u Londonu, Parizu ili Dablinu.
Glavni razlog za pristupačnost stanova za najam u Beču je to što su stanovi u vlasništvu tog grada. Vlasti nisu popustile pritisku privatizacije i nikada nisu "potrošile svoje zalihe” stanova. Zato danas četvrtina svih njih, tačnije 220.000 u 1.749 opštinskih zgrada, pripada gradu.
Dodatnih 200.000 stanova pripada neprofitnim organizacijama, onima koje primaju javni novac. Tako ukupno više od 60 odsto stanovnika Beča živi u subvencionisanim ili opštinskim stanovima, pisali smo ranije.
Mnogi od ovih stanova nastali su pre jednog veka, kao deo ambicioznog programa izgradnje nakon završetka Prvog svetskog rata. Tada su Beč preplavile hiljade izbeglica proteranih nakon raspada Austrougarske.
Finansirana primarno kroz porez na luksuz, kao što su šampanjac ili jahanje konja, prva faza "crvenog Beča” pod socijalističkom upravom dovela je do izgradnje 65.000 društvenih stanova do 1934. godine, piše britanski list.
Vlasti u Beču grade stanove za široke mase stanovništva, ne samo za siromašne. Socijalni stanovi nisu stigma, oni su norma. I cenzus – godišnja primanja onih koji imaju pravo na ovakve stanove – postavljen je iznenađujuće visoko.
Ovi "superblokovi" iz 20-ih i 30-ih godina ne izgledaju kao obični socijalni stanovi. Najpoznatiji primeri socijalnog stanovanja u socijalističkom, "Crvenom Beču čini kompleks Karl Marx-Hof. Izgrađea pre skoro stotinu godina u ukupnoj dužini od 1.100 metara, najduža je stambena zgrada na svetu. U 1.382 stana (veličine od 30 do 60 metara kvadratnih) živi oko 30.00 ljudi. Izgrađeno je samo 20 odsto površine, a sve ostalo su prostrani travnjaci, balkoni i terase.
(EUpravo zato)